eskisi gibi

Dün bütün gece tırnaklarımın etlerini ısırdım. Şimdi klavyenin üzerinde dolaşan eller, yine bir ilkokul çocuğunun elleri gibi.

Dün gece uyumadan önce, küçükken ettiğim duaları hatırladım. Yorgun; gülümsedim. Üç Kulhuvallah, bir Elham şeklinde basit bir dua ajandam vardı, her gece ederdim. Ondan sonra da, Türkçe olarak kendi duamı eklerdim. Şöyleydi: ''Allahım, bana, anneme, babama, abime, anneanneme, dedeme, dayılarma, halama, amcalarıma, yengelerime, kuzenlerime sağlıklı, mutlu, huzurlu ve aydınlık günler ver. Amin.'' Sonra birilerini unuttuğum için ikinci dua gelirdi: ''Allahım, Nilden'e (o zamanlarki en yakın arkadaşım), Hüsnü'ye, Birsen'e (yazlıktaki arkadaşlarım) onların da annesi, babası, abisi, ablasına sağlıklı, mutlu, huzurlu ve aydınlık günler ver. Amin.'' Ama... Hep birileri eksik kalırdı. Ben de herkesi tek tek saymazsam duanın işe yaramayacağını düşünürdüm ve inat ederdim sayacağım diye. Sonraları pes ettim ve duayı şuna çevirdim: ''Allahım, iyi kalpli ve tanıdığım, tanımasam da tanısam seveceğim bütün insanlara sağlıklı, mutlu, huzurlu ve aydınlık günler ver. Onları hep iyilerle karşılaştır. Amin.'' Bu dua çok iyi olmuştu, herkesi kapsayan bir küme adı bulduğum için mutluydum ve uykudan bayılırken onu da sayacağım, bunu da sayacağım derdi olmuyordu. Liseye başlayınca dualar sekteye uğradı, seyrek dua etmeye başladım. Sonra bir ara, dinler çok saçma gelmeye başladı. Allah'la konuşmaya, inanmaya devam ediyordum ama kafama yatmayan dini meseleler canımı çok sıkıyordu. Biraz da okumaya başlayınca, sorgulayınca... Sonra bir gün, ani bir karar verdim. Gaza gelip inancımı sıfırladığım zamanlarda kendimi iyi hissetmiyordum. Ahiret korkusundan falan da değil, dua etme ihtiyacı hissettiğim zamanlar oluyordu. Ve dedim ki: Arapça saçmalıyor olsam ve hatta olmayan bir güçten güzel şeyler diliyorsam bile, ben daha iyi ve huzurlu hissediyorum o yüzden devam edeceğim. Bu kadar büyütecek bir mesele yok. Bu kararı verdiğim günden beri de böyleyim. İşte dün gece de, küçükken ettiğim dualara benzer bir dua yazdım ve okudum:

''Allahım, Gezi Parkı direnişinde cesaret sınırlarını zorlayan bütün iyi kalpli, şefkatli ve şerefli insanlarına ve onları yürekten destekleyen insanlarına sağlıklı, mutlu, huzurlu ve aydınlık günler ver. Bize aklın yanı sıra, fiziksel güç de ver. 'Yap' dediğin ne varsa biz yapıyoruz şimdi: Hakkı ve doğayı koruyoruz, birbirimize yardım ediyoruz ve doğruyu söylüyoruz. İşine karışmak gibi olmasın ama biz seni kullanmıyoruz ve bu yüzden dualarımızı kabul etmeni umuyoruz. Amin.''