10 Mayıs 2013 Cuma

dünya çok yuvarlak



Bir şeyler yazdım geçen haftalarda. Adressiz, kendimden başkasını içermeyen artık; piç hislerle. Bu hisleri kaçıncı kere diyorumdur... Hayır, herhangi biri için var olmakla itham edilmemeliler. Epey zamandır hayatımda ilk defa hislerim ve düşüncelerim yönsüz. Bu benim 'sade kendim'le yaptığım kontrollü deneyim. Deneyden çıkan şeyleri de başka etkenlere yormamak bu yüzden gerekiyor. Daha ne kadar zaman bundan çekineceğim de böyle yazıların ne kadarını defterlerimde tutacağım; bilmem. Okuyan birileri illaki başka bir varış noktası arayacaktır. Oysa bu hisler benden çıkıyor, diyarları dolaşıp dolaşıp yine bana varıyorlar. Aklıma, dünyanın yuvarlak olduğunu ve ne yöne gidersen git çıktığın noktaya varacağını kanıtlayan Magellan geldi. Ben de öyle bir şeyler diyorum: Bu hislerin hepsi benden çıkıyor, sonra yine bana varıyor. Ben bütün bu yazıları kendimden çıkarıp yine kendime yazıyorum. Geç anlamış da olsam, başka bir şey değil bu yazma hikâyesi...

∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞ ∞

Yazının bir kısmına gelince...

'' (...)yutkunmaların, bir yazıda yanlış yere konulmuş virgüllere benzediği bir konuşmadan sonra yolumuza devam edeceğiz. Ancak parantez içlerinde dönüp bakabileceğim sana, içimden asıl geçenleri söyleyebileceğim. Ve sonunda, parantez içlerinin on satır, asıl söylenenlerin ise beş kelimeden ibaret olduğu zavallı roman diyaloglarından olacağız. Kimse arkasını dönüp de demeyecek; parantez, asıl cümleye dahil olup da çıkmayacak o ağızlardan.''

Parantez hiç kapanmıyor. Diyemediği o şey ister sevgisi olsun, ister dileyemediği özürler, isterse de isteyemediği o ikinci dilim pasta; insanın parantezi hiç kapanmıyor.


3 yorum:

Mehmet Çağrı Köse dedi ki...

Parantez aslında yok, hepsi virgül onların.

Melisina dedi ki...

Bazen var parantez... Virgül olmalarını dilerim.

Melusiné dedi ki...

"insanın parantezi hiç kapanmıyor.."