Bir keresinde sizin eve dogru yururken, gozlerim denizde hayallere dalmistim ki alnima isabet eden ilk yagmur damlasiyla uyandim. Hayallerden olacak; yarim saatte ancak vapur iskelesine gelmistim. Birkac dakika icinde size varmazsam sirilsiklam olacaktim, kosmaya basladim. Bahce kapisina vardigimda yagmur hizlanmisti bile. Parmagim zile dokunmak uzereydi ki aniden durdum. Durdum oylece. Once yere, sonra gokyuzune baktim. Hava da oyle guzel kokuyordu ki. Bazen olur ya, bir seylerin farkina varirsin birden. Zaten hayatinda olan seylerdir ama o an dank ediverir kafana. Oyle bir andi iste. Sen vardin. Sen... Vardin. Hayatimda senin gibi bir insan vardi. Ve ben sizin evinize geliyordum. Oylesine, oturmaya. Yagmurlu bir cuma ogleninde. Cocuk gibi sevindim o an. Defalarca adini soyleyip sasirdim icimde, varliginla yeniden tanistim. Neden sonra bahce kapisinin ardindan bana dogru semsiyeyle kostugunu gordum. Gozlerin buyumus, bana bakarak konusuyordun: "Elektrikler kesilmis, zil calismiyor! Pencereden gordum seni. Kosarak geldim ama sen sirilsiklam olmussun bile!" Kolunu omzuma atip semsiyenin altina aldin beni. Eve dogru yurumeye basladik, sen bir seyler soyledin. Sahi neden hic seslenmemistim? Cok olmus muydu geleli? Bilmem ki. Ne desem iyiydi? O gun bu vesileyle ogrendim ki, sen yagmurda butun pencereleri acardin. "Bir daha yagmurlu bir gunde bize buyurursaniz kucuk hanim, zile basmadan sadece seslenseniz bile duyarim." Boyle bir sey deyip guldun, beni kendine cekip optun yanagimdan. Sen de islandin. Elektriklerin kesilmesine soylendin. O an, aslinda yagmurda durmus seni dusunuyordum da o yuzden basamadim zile ve tam da bu yuzden senin aksine cok mutesekkirim elektriklerin kesilmesine desem ne olurdu? Yoksa zile basmadan oylece yagmurda durdugumu anlayacaktin desem? Daha da mi buyurdu gozlerin? Duser miydim gozunden? Mevzu sen isen, bu kadar aptalim iste desem?
Yagmur. Hala oyle sana dair ki."
Marika'nin Mektuplari'ndan
2 yorum:
of bu ne lan. şu kitabını bi de okuyabilir miyim lütfen?:)
vereyim:)
Yorum Gönder